Blogs /ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣΔημοσίευση: Σήμερα 07:17
Πολίτες, πολιτική(οι) και συντεχνίες
Όταν συζητούσαμε -σε μια δυσάρεστη οικογενειακή συγκέντρωση- πέρυσι, της εξήγησα ότι το επάγγελμα του φαρμακοποιού δεν θα είναι όπως το φανταζόταν ή όπως το είχε βιώσει. Μου εξήγησε ότι είναι το όνειρό της και πως είχε και συναισθηματική δέσμευση. Δεν επέμεινα γιατί τα όνειρα ενός παιδιού δεν πρέπει να τα καταστρέφεις, ούτε να τα αποδομείς. Φέτος, μου είπε ότι είχα δίκιο και εγώ την υποστήριξα παρ΄όλα αυτά να συνεχίσει και να επιμείνει για να εκπληρώσει το όνειρό της , το οποίο δεν είχε εγκαταλείψει. Και η «μικρή» είδε ότι μειώθηκε ο θησαυρισμός και πως τα προνόμια είχαν αρχίσει να εξανεμίζονται.
Φθάνει η ώρα όπου οι πολίτες αρχίζουν να αποτελούν την προτεραιότητα της πολιτικής – έστω και με αργά βήματα- και οι πολιτικοί εγκαταλείπουν τις συντεχνίες. Έστω και με την πίεση της τρόικας.
Δεν έχω τίποτα με τους φαρμακοποιούς ή άλλα επαγγέλματα που είχαν ή έχουν προνόμια. Με τους πολιτικούς τα έχω που τόσα χρόνια τους τα έδιναν.
Είναι πολύ σημαντικό ότι στη γειτονιά μου το φαρμακείο δουλεύει κάθε μέρα έως τις 11 το βράδυ –και το Σάββατο – και είναι κλειστό μόνο Κυριακή. Πάντα έχει πελατεία και έχει και τρεις- τέσσερις υπαλλήλους. Βρίσκεις φάρμακα και δεν ταλαιπωρείσαι. Θυμίζω ότι οι φαρμακοποιοί είχαν κάνει πολυήμερες απεργίες και οι ασφαλισμένοι έκαναν πάλι ουρές μέσα στο λιοπύρι για να εξυπηρετηθούν .
Δεν άνοιξαν όλα τα φαρμακεία στην περιοχή μου. Οι υπόλοιποι διατηρούν το προηγούμενο καθεστώς. Προσωπικά, επιλέγω να αγοράζω μόνο από εκείνο που είναι ανοικτό όλες τις ώρες. Στηρίζω εκείνον που με εξυπηρετεί. Υποθέτω ότι πολλοί σκέπτονται σαν εμένα. Άλλοι πάλι διαφωνούν . Δημοκρατία και ελεύθερη αγορά έχουμε. «Όλα τα λουλούδια ανθίζουν», για να παραφράσω τον Μάο. Όμως, δεν νοείται να ανθίζουν μόνο τα συντεχνιακά «λουλούδια». Οι πολίτες θα δείξουν με την καθημερινή πρακτική τους τι είναι σωστό και τι όχι. Αυτό αφορά όχι μόνον τα φαρμακεία αλλά όλες τις κατηγορίες των επαγγελμάτων που απολαμβάνουν εδικές κατηγορίες προνομίων. Όμως, και η κυβέρνηση οφείλει να μην ανατρέπει εν μια νυκτί τις ζωές των πολιτών ή των επαγγελματιών που είχαν προνόμια. Οφείλει να ενημερώνει και να δίνει και μεταβατικές περιόδους. Όμως, δεν οφείλει να διατηρεί αναχρονιστικά προνόμια ή προνόμια που βλάπτουν τους πολίτες-καταναλωτές.
Φθάνει η ώρα όπου οι πολίτες αρχίζουν να αποτελούν την προτεραιότητα της πολιτικής – έστω και με αργά βήματα- και οι πολιτικοί εγκαταλείπουν τις συντεχνίες. Έστω και με την πίεση της τρόικας.
Δεν έχω τίποτα με τους φαρμακοποιούς ή άλλα επαγγέλματα που είχαν ή έχουν προνόμια. Με τους πολιτικούς τα έχω που τόσα χρόνια τους τα έδιναν.
Είναι πολύ σημαντικό ότι στη γειτονιά μου το φαρμακείο δουλεύει κάθε μέρα έως τις 11 το βράδυ –και το Σάββατο – και είναι κλειστό μόνο Κυριακή. Πάντα έχει πελατεία και έχει και τρεις- τέσσερις υπαλλήλους. Βρίσκεις φάρμακα και δεν ταλαιπωρείσαι. Θυμίζω ότι οι φαρμακοποιοί είχαν κάνει πολυήμερες απεργίες και οι ασφαλισμένοι έκαναν πάλι ουρές μέσα στο λιοπύρι για να εξυπηρετηθούν .
Δεν άνοιξαν όλα τα φαρμακεία στην περιοχή μου. Οι υπόλοιποι διατηρούν το προηγούμενο καθεστώς. Προσωπικά, επιλέγω να αγοράζω μόνο από εκείνο που είναι ανοικτό όλες τις ώρες. Στηρίζω εκείνον που με εξυπηρετεί. Υποθέτω ότι πολλοί σκέπτονται σαν εμένα. Άλλοι πάλι διαφωνούν . Δημοκρατία και ελεύθερη αγορά έχουμε. «Όλα τα λουλούδια ανθίζουν», για να παραφράσω τον Μάο. Όμως, δεν νοείται να ανθίζουν μόνο τα συντεχνιακά «λουλούδια». Οι πολίτες θα δείξουν με την καθημερινή πρακτική τους τι είναι σωστό και τι όχι. Αυτό αφορά όχι μόνον τα φαρμακεία αλλά όλες τις κατηγορίες των επαγγελμάτων που απολαμβάνουν εδικές κατηγορίες προνομίων. Όμως, και η κυβέρνηση οφείλει να μην ανατρέπει εν μια νυκτί τις ζωές των πολιτών ή των επαγγελματιών που είχαν προνόμια. Οφείλει να ενημερώνει και να δίνει και μεταβατικές περιόδους. Όμως, δεν οφείλει να διατηρεί αναχρονιστικά προνόμια ή προνόμια που βλάπτουν τους πολίτες-καταναλωτές.
