το χρέος μας μπορεί να γίνει χρέος τους;

Blogs /ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣΔημοσίευση: Σήμερα 07:20

Ώρα για πικρές αλήθειες και αποφάσεις

Αν και οι λέξεις και οι έννοιες χάνουν πολλές φορές τη σημασία τους γιατί επαναλαμβάνονται και γίνονται κοινότυπες – με ευθύνη και ημών των δημοσιογράφων- , εντούτοις η σημερινή μέρα μπορεί να θεωρηθεί σταθμός στην δύσκολη πορεία της χώρας για να βγει από το «θολό» τούνελ της οικονομικής κρίσης.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Επόμενο άρθρο:
Το σούβλισμα… του μνημονίου

Προφανώς, ο «πόνος», η ανεργία, η φτώχεια , η πείνα, οι περιουσίες που χάθηκαν, δεν εξαφανίζονται. Είναι εδώ, και ως άλλες Ερινύες μας θυμίζουν το ασύδοτο παρελθόν μας. Μας θυμίζουν και τους λαοπλάνους πολιτικούς που μας χάϊδευαν  τα αυτιά  αλλά και την έλλειψη σοφίας που μας διέκρινε ως πολίτες.
Όμως, η ώρα έφθασε και μετά από τέσσερα πολύ δύσκολα χρόνια, μπορούμε να βλέπουμε ότι θα έχουμε μπροστά μας λίγα δύσκολα και μετά λίγα λιγότερο δύσκολα χρόνια. Σήμερα, μπαίνει το πρώτο λιθαράκι για να μειωθεί το βαρύ χρέος αφού θα επαναλάβουν οι εταίροι την δέσμευση για ελάφρυνσή του και θα δώσουν το σήμα για να αρχίσουν οι τεχνικές διαπραγματεύσεις.
Όχι, δεν θα μας χαρίσουν το μεγαλύτερο τμήμα του διαγράφοντας το, όπως προτείνει ο Αλ Τσίπρας. Ναι, όλοι οι Έλληνες θα θέλαμε να γίνει. Όμως, ποιος ευρωπαίος πολιτικός θα δεχόταν να διαγραφεί τμήμα του χρέους της Ελλάδας για να το φορτώσει στο χρέος της δικής του χώρας , στους δικούς του πολίτες.
Γιατί να ελαφρύνει τον «πόνο» των Ελλήνων και να επιβαρύνει τους δικούς του; Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να γίνει. Ίσως υπάρχουν ρεαλιστικότερες προτάσεις που ακόμη δεν γνωρίζουμε ή ενδεχομένως δεν υπάρχουν και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτήν την αλήθεια. Σίγουρα δεν μπορούμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις και μη ρεαλιστικές υποσχέσεις.