H AΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ???

Ποιος τραβάει την... περόνη των εκλογών

Ο Σαμαράς δήλωσε στην επετειακή για την ΝΔ εκδήλωση στην Χαλκιδική ότι πήρε την χειροβομβίδα και την εξουδετέρωσε, θέλοντας να καταδείξει την δύσκολη θέση που ήταν και ο ίδιος και η οικονομία το 2012 και σε ποιο σημείο είμαστε σήμερα. Η αντίστιξη είναι προφανής.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Επόμενο άρθρο:
Οι προώρες εκλογές και η Χρυσή Αυγή

Ναι, κάτι έχει αλλάξει! Κάτι κινείται!
Όμως, για τους πολλούς δεν έχει αλλάξει τίποτα ή σχεδόν τίποτα ! Η ανεργία είναι μέσα σε κάθε σπίτι. Η μείωση εισοδήματος έχει φέρει οικογένειες στα πρόθυρα της απόγνωσης. Κάθε μέρα δυσκολεύονται, οι περισσότεροι να ζήσουν ανθρώπινα. Δεν έχουν τα χρειώδη. Οι απόκληροι της ζωής αυξάνονται.
Τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν όνειρα. Τι όνειρα να κάνουν όταν στην καλύτερη περίπτωση ακόμα και μετά τις σπουδές τους θα πάρουν 400 ευρώ το μήνα… Οι γονείς βλέπουν την δυστυχία των παιδιών – αγνοούν τη δική τους-και δεν έχουν κάτι ως ελπίδα να πιαστούν, να φωτίσει το πρόσωπό τους, να χαμογελάσει το χειλάκι τους, να δώσουν δύναμη στα παιδιά τους.
Και όμως κάτι κινείται!
Η οργή , η απογοήτευση, η αγωνία για το μέλλον που φαντάζει χειρότερο από το παρελθόν, έχουν γίνει χείμαρρος που κινείται ορμητικά. Κινείται πιο γρήγορα από την αισιοδοξία και ίσως από την λογική.
Οι Έλληνες, άλλωστε ,είμαστε λαός που ενεργεί πιο πολύ με το συναίσθημα, με την παρόρμηση, με το θυμικό. Δεν είμαστε καλοκουρδισμένες μηχανές, υπολογιστές- δεν έχουμε γερμανική νοοτροπία- για να μετράμε με θετικό πρόσημο αυτό το «αμυδρό» που κινείται.
Ακόμα και εάν βγούμε από το Μνημόνιο, ο πόνος δεν θα έχει απαλυνθεί… Ακόμα και εάν ρυθμιστεί το χρέος, ακόμα και εάν ο Σαμαράς καταφέρει να μας το χαρίσουν ολόκληρο, πάλι οι  λαβωμένοι θα βλέπουν προς την κατεύθυνση που πάει το ρεύμα γιατί η βοή του χειμάρρου δεν επιτρέπει σε κανέναν να ακούσει κάτι άλλο. Η μια φωνή απόγνωσης -πραγματικής απόγνωσης- παρασύρει και άλλες φωνές, κραυγές, αλλά και ψιθύρους …
Όμως, ο Σαμαράς οφείλει να συνεχίσει για όσο μπορεί, κόντρα στον χείμαρρο και αγνοώντας τις σειρήνες του κομματικού οφέλους. Πρέπει να τελειώσει τη δουλειά. Και εάν δεν καταφέρει να πείσει στις εκλογές που όπως φαίνεται θα γίνουν σύντομα, αυτό θα οφείλεται και  στους «δικούς» του που δεν ακούνε ή δεν του μεταφέρουν τη βοή. Που δεν φρόντισαν να δείξει νωρίς, που είναι η ελπίδα-εάν υπάρχει- και πότε θα βγούμε στο ξέφωτο.
Επιπλέον, όσοι δεν βλέπουν ελπίδα έχουν την αίσθηση ότι με την αλλαγή εξουσίας θα έλθουν «αίμα και δάκρυα», όπως είπε ο Βαρουφάκης,  για τους άλλους. Μακάρι, αν και ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οι πολλοί πάντα χάνουν και κερδίζουν οι λίγοι. Ίσως, να αλλάξουν οι λίγοι.